Taal, een stukje van je identiteit. Mooi in haar veelzijdigheid. Iets wat ons verbindt en toch heel vaak scheidt. Een gevoeligheid, net iets meer in onze regio. Terecht of onterecht. In een bijzonder jonge en internationale regio is de grote diversiteit echter niet weg te denken. Noch te ontkennen. De verwevenheid met de omliggende gewesten evenmin.

Wat officiële documenten betreft, is de taalwetgeving duidelijk. In Vlaanderen moeten ze in het Nederlands opgesteld worden. In Brussel en de faciliteitengemeenten (tussen overheid en burgers), dienen ze tweetalig te zijn. In de omgang met mensen, formeel of informeel, zijn we vrij. Ook ondernemers.

Ondernemers handelen bij voorbaat klantgericht. Ook op vlak van taal. Wil dat zeggen dat er een allegaartje van talen wordt gesproken? Dat is extreem en te negatief geformuleerd. Het gaat vaak over een manier zoeken om met elkaar te communiceren wanneer iemand de taal niet machtig is. Vanuit commercieel en klantgericht standpunt.

Wordt er dan wel eens een taal gesproken die niet een officiële is? Absoluut. Maar wie kon fietsen vanaf dag 1? Laten we dus vooral oefenkansen creëren. Voor klanten die één van de landstalen onder de knie willen krijgen, evenals voor medewerkers die een taal nog niet machtig zijn. Met de krapte op de arbeidsmarkt zal dit laatste steeds vaker het geval zijn. Gelukkig kan (gratis) taalcoaching op de werkvloer soelaas bieden. Al moet gezegd dat onbekend vaak onbemind is.

Als ik even naar Vlaams-Brabant alleen kijk, is een grotere intergewestelijke mobiliteit een must willen we onze welvaart niet fnuiken. En ruimer, heel actueel, kunnen ook Oekraïners en andere werkzoekenden tewerkgesteld worden in diverse (knelpunt)beroepen. Ja, daar zitten wel eens mensen bij die het Nederlands nog niet machtig zijn. Is dat een probleem? Het is maar hoe je het bekijkt. Het zijn mensen die willen werken en zo op hun persoonlijke groei inzetten. Daar hoort taal bij.

Een inclusieve en integrale aanpak is mijn inziens noodzakelijk, eerder dan in verdediging te schieten. Ik bekijk het graag vanuit ondernemersperspectief, los van politiek. Taal heeft een hefboomeffect. Laat ons mensen dus zoveel mogelijk kansen geven om te leren en te oefenen. Meer zelfs, laat mensen goesting krijgen in taal. Zowel op het werk, in de winkel, op school als in de vrije tijd. Al doende leert men. Dat moeten we stimuleren en toejuichen.

Elke Tielemans.