Op 4 maart 1988 openden Walter en Karin de bakkerij op de Grimbergsesteenweg de deuren. Vijfendertig jaar later doen ze dat nog met evenveel plezier. “Ik ben nog een echte warme bakker en dat is een rariteit aan het worden”, vertelt Walter. “Ik maak nog al mijn producten zelf. Dat eergevoel dat het door mijn eigen handen gemaakt is, vind ik belangrijk. 3.000 koeken per week. Dat wil je gewoon ook niet aan iemand anders uitbesteden. Ik hou ook van patisserie en chocolaterie maar het liefst van al hou ik me nog altijd het liefst bezig puur met de bakkerij: brood bakken, maar ook pistolets, sandwiches, stokbroden... Dat is echt mijn ding."
"Al 25 jaar gebruik ik daarvoor een houtoven. Nu met de crisis is dat een meevaller want vooral het brood bakken vraagt enorm veel energie. Daar hebben we ons voordeel mee gedaan.”
Dat Walter een apart bioritme heeft mag niet verbazen. “Ik ga rond de middag slapen en sta ‘s avonds rond 19 à 20 uur op. Mensen beseffen niet dat je niet meteen kan beginnen te bakken. Er gaat een heel proces aan vooraf. Het brood bakken zelf duurt ongeveer 5 uur en dan moet het nog een uur afkoelen. En om 6 uur gaan we open.”
Brood met boter
Over het grootste verschil met 35 jaar geleden zijn Walter en Karin eensluidend. “De grote vakanties. Dan draaiden wij vroeger het dubbele van een normale maand. Nu is dat dertig procent minder dan een normale maand. Mensen gaan gewoon veel meer op vakantie. Daarom dat we ook beslist hebben om stelselmatig meer dicht te blijven in die periodes. Het is de moeite niet meer.”
Zelf eet Walter nog het liefst gewoon brood. “Het pure product dus. Gewoon met een beetje boter kan mij dat al enorm smaken.”
Dé topperiode was recent tijdens... corona. “Dat was echt fenomenaal. De mensen gingen massaal naar de bakker. Langs beide kanten stond hier toen buiten een file tot achter de hoek. We hadden dagen met 250 bestellingen, dat was enorm. De vraag naar kramiek en suikerbrood verdubbelde zelfs. De mensen waren thuis en wilden zichzelf toch een beetje verwennen. Vlak nadat de lockdown werd aangekondigd was het hier ‘s morgens om 10 uur al uitverkocht. We moesten de klanten geruststellen dat we openbleven. Het was niet enkel toiletpapier dat werd gehamsterd...”
Opvolging gaat er niet inzitten vanwege de kinderen. “Het is wat het is. Zolang we er plezier in hebben en niet te veel kwaaltjes hebben doen we nog wel een paar jaar voort. Maar daarna zal het hier dus verdwijnen, want een overname zal er ook niet meer inzitten. Jammer dat er nog maar zo weinig vakmensen zijn. Terwijl je er ook best goed je brood mee kan verdienen. Je moet het gewoon met passie doen. Dat is met alles zo. Anders hou je het niet vol.”
