Donald Muylle is inmiddels 71. Zijn atelier in Roeselare beslaat 55.000 vierkante meter in Roeselare. De slogan van Dovy – “Wij maken uw keuken in België” – klopt nog steeds als een bus. Binnenkort opent er een nieuwe productielijn, een investering van 7 miljoen euro om nog meer keukenkasten te kunnen bouwen. “Wij maken zo’n 6.000 keukens per jaar, dat moet wel doen als je 600 mensen tewerkstelt”, zegt Donald Muylle in een gesprek met Gazet van Antwerpen (Mediahuis).
Sinds kort lopen ook twee van de vier kleinkinderen in het spoor van opa. Het zijn Simon (22) en Dagmar (26) Muylle. Ze zijn neef en nicht, hun vaders zijn Mario en Christ Muylle, die samen al meer dan tien jaar het familiebedrijf Dovy Keukens mee runnen. Volgens opa Muylle werd niemand ooit verplicht om in het bedrijf te komen.
“Dat zou ook niet gewerkt hebben”, aldus Donald Muylle. “Als je mensen verplicht om iets te doen, gaan ze geen goed werk leveren. Net zoals mijn zonen moeten ook mijn kleinkinderen alle aspecten van het bedrijf leren kennen. Van de productie over de plaatsing tot het uittekenen van keukens en het ontvangen van klanten in de showrooms. Je kan toch geen bedrijf leiden als je geen kennis van zaken hebt? En dus beginnen ook mijn kleinkinderen onderaan de ladder.”
It’s all in the family
Simon studeerde communicatie. Dagmar ging voor bedrijfspsychologie en management aan de Vlerick School. Waar ze zullen uitkomen in het bedrijf weten ze niet. Maar ze tonen gezonde interesse. De rest volgt later wel.
Donald Muylle verklaart zich vooral tevreden met de familiale opvolging. “Ik ben vooral blij dat ze het willen doen, dat ze willen verderzetten wat ik heb opgebouwd”, laat hij nog verstaan.
Flexijob of?
Donald Muylle staat er voor bekend een keiharde werker te zijn. Een hele loopbaan lang al. Zeven dagen op zeven was nooit te veel gevraagd. Vroeger niet en nu nog altijd niet. En of hij het nu wat rustiger aan kan of wil doen?
“Ik loop hier nog rond”, vertrouwt hij toe aan Gazet van Antwerpen. “Ik hou me vooral bezig met investeringen. Maar ik ben met pensioen hoor, ik heb wel wat afstand genomen. Maar thuiszitten is niets voor mij, je kunt maar één keer de krant lezen, hé. Ik heb mij nooit lang genoeg op één hobby geconcentreerd om er iets van te maken. Dus blijf ik komen. Het is een beetje een flexijob.”
Kleinzoon Simon denkt er zo het zijne van: “Maar als je hier elke dag van ’s ochtends tot ’s avonds bent, is dat wel een uit de hand gelopen flexijob, hé opa?”
foto: archief Mediahuis
