De Limburgse bedrijven zouden potentieel véél meer jobs kunnen creëren dan vandaag het geval is. Dat blijkt uit de resultaten van een online bevraging - ingevuld door 400 bedrijven - die VKW Limburg organiseerde onder zijn leden, naar aanleiding van de interprofessionele onderhandelingen binnen de Groep van Tien. De bedrijven worden in hun jobcreatie op verschillende vlakken gedwarsboomd, waardoor het effectief aantal nieuwe jobs veel lager uitvalt dan zou kunnen én dan de bedrijven zelf zouden willen. De bedrijven vragen vooral een sterke daling van de sociale zekerheidsbijdragen, een beperking van de werkloosheidsuitkeringen in de tijd en een soepelere ontslagregeling.
ONDERZOEK BIJ 400 BEDRIJVEN LEIDT TOT OPVALLENDE CONCLUSIES:
- Limburgse bedrijven willen crisimaatregelen verlengd zien
- Helft Limburgse productiebedrijven verloor marktaandeel aan Duitsland
- Meer dan helft ziet personeelsbestand in 2011 niet toenemen
- Verlaging sociale zekerheidsbijdragen veruit belangrijkste stimulans om meer jobs te creëren
- Beperking werkloosheid in de tijd nodig om werkmotivatie op te krikken
- Bij 40% van de bedrijven staan vacatures langer dan 3 maand open
- 1 op 3 bedrijven zette in 2010 vacatures stop bij gebrek aan kandidaten
- Bijna 1 op 10 werknemers in grotere bedrijven beschermd
- Gemiddeld 13% werknemers afwezig door tijdskrediet of ander thematisch verlof
Bekijk de gedetailleerde resultaatstabellen hier.
Het volledige VKW Persbericht vindt u hieronder:
Een belangrijke hinderpaal in het creëren van meer jobs zijn de veel hogere loonkosten en de daarmee verbonden dalende concurrentiekracht, vooral in vergelijking met Duitsland.
1 op 3 van de Limburgse bedrijven en bij de productiebedrijven zelfs 1 op 2 verloor in het afgelopen jaar marktaandeel, en dus ook potentiële jobs, aan Duitsland. Een significante daling van de sociale zekerheidsbijdragen wordt veruit als de sterkste stimulans voor het creëren van jobs naar voor geschoven. Een overduidelijk signaal naar de
onderhandelingstafel van de sociale partners. Ook de kost van de steeds verder uitbreidende thematische verloven, zoals tijdskrediet, ouderschapsverlof, moederschapsverlof, & ervaart men als steeds zwaarder om dragen. In 2010 was gemiddeld bijna 13% van de werknemers in tijdskrediet of in een ander thematisch verlof.
1 op 3 Limburgse bedrijven zette in 2010 vacatures gewoonweg stop omwille van een gebrek aan kandidaten.
De jobs die onze bedrijven ondanks deze handicap toch weten te creëren, geraken anderzijds erg vaak niet ingevuld. Maar liefst 40% van de bedrijven heeft op dit moment vacatures al meer dan 3 maanden open staan. En 1 op 3 Limburgse bedrijven zette in 2010 vacatures gewoonweg stop omwille van een gebrek aan kandidaten.
Naast de noodzaak voor blijvende aandacht voor betere opleidingen en afstemming van opleidingen met de marktvraag, is het duidelijk dat er ook iets schort aan de motivatie en werkattitude van veel sollicitanten. Een beperking van de werkloosheidsuitkeringen in de tijd wordt door de Limburgse bedrijven dan ook zelfs als tweede belangrijkste stimulans voor jobcreatie naar voor geschoven.
Iets meer dan de helft van de Limburgse bedrijven verwacht in 2011 géén uitbreiding van het personeelsbestand. Hoewel gelukkig een aantal bedrijven het weer beter doen, ervaren anderen nu pas de zwaarste klappen. Een nieuwe verlenging van de crisismaatregelen blijft voor een duidelijke meerderheid van 57% van de bedrijven wenselijk, zodat ook bedienden
op tijdelijke werkloosheid kunnen worden geplaatst.
Een soepelere ontslagregeling wordt aangegeven als derde belangrijkste maatregel om tot meer jobs te komen. De huidige rigide mogelijkheden om mensen - indien de noodzaak zich
toch zou voordoen - te ontslaan schrikt vele bedrijven af om meer mensen in dienst te nemen. Frappante vaststelling is ook dat maar liefst bijna 1 op 10 van de Limburgse werknemers in bedrijven met 50 en meer werknemers syndicaal beschermd is en dus in principe niet kan ontslagen worden, los van prestaties of gedrag. VKW Limburg-voorzitter Luc Cardinaels:
“Deze online bevraging weerspiegelt een aantal niet mis te verstane signalen voor de aan de gang zijnde Interprofessionele onderhandelingen en is een noodkreet voor daadkrachtige ingrepen door een toekomstige regering, die er nu hopelijk snel komt. De bedrijven worden in hun jobcreatie immers op verschillende vlakken gedwarsboomd, waardoor het effectief aantal nieuwe jobs veel lager uitvalt dan zou kunnen én dan de bedrijven zelf zouden willen.
