De geschiedenis van Schoenen D’hondt begint bij Oscar in 1924. Een jonge schoenmaker die ’s avonds piano speelde in dancings en cafés, maar ook een echte ondernemer.
“Toen hij nog de stiel leerde bij een schoenmaker achter de kerk van Eeklo, begon hij al schoenen te verkopen in het café van zijn ouders, In ’t Pompierke, op de plaats waar nu nog altijd onze winkel is”, luidt het bij de derde generatie, Dorine en Dominique D’hondt. “Hij stalde een vijftal modellen uit in een kleine etalage in het café.”
Monument
Toen Oscar huwde met Alice Boute startten ze samen, in het huis naast het café, een échte winkel met schoenen van eigen makelij en uit de Belgische fabrieken. In 1954, op zijn 14de, kwam zoon Alfred in de zaak van zijn ouders. Jaren aan een stuk kwam er nieuw deeltje bij, en nog een gebouwtje, en dan nog een uitbreiding.
Intussen runnen dochter Dorine (59), zoon Dominique en zijn vrouw Nancy (beiden 56) al tientallen jaren de zaak en maakten ze van Schoenen D’hondt wat het vandaag is: een monument in Eeklo, dat mee is met zijn tijd.
“We zijn er na school ingerold, en hebben eigenlijk nooit een andere job gehad”, luidt het. “Het geheim van een zaak die 100 jaar bestaat? We komen allemaal goed overeen en hebben vertrouwen in elkaar. We werken op buikgevoel. We zijn niet de zaakvoerders die achter hun computer beslissen wat goed marcheert en wat niet.”
“We staan zelf allemaal in de winkel. Daardoor weten we ook wat de klant wil. Dankzij die ervaring zien we eigenlijk altijd ook vrijwel meteen welk paar de klant gaat kopen.”
Kunstbeen met de fiets
“Elke vrouwenschoen in de winkel heb ik aangehad”, zegt Nancy. “Een externe aankoper die vanop zijn bureau alles aankoopt? Nee, zo werkt dat hier niet”. 100 jaar een winkel, da’s een boek vol anekdotes. “Er kwam ooit een vrouw om schoenen voor haar man. Waarop ze naar buiten ging, en het kunstbeen van haar echtgenoot van onder de snelbinder van haar fiets haalde.”
“Elke vrouwenschoen in de winkel heb ik aangehad”, zegt Nancy. “Een externe aankoper die vanop zijn bureau alles aankoopt? Nee, zo werkt dat hier niet”
Dorine
Of: “In haar kindertijd, toen de dochter achterin de wagen zat, zei ze constant ‘niemand, niemand, niemand’. Als het stil was in de winkel reden pa en ma door Eeklo om te kijken of er ook in andere winkels niemand was. Blijkbaar deed dat kind dat nu ook, geleerd van haar grootouders.”
Specialiteit: moeilijke voeten
Het eeuwfeest is volop bezig, maar wat de toekomst brengt valt af te wachten. “Wat wél zeker is: 125 jaar gaan we zeker niet halen. Weet je wel hoe oud we dan zijn? En is geen opvolging: de kinderen hebben geen interesse, en we begrijpen het ook. De tijden zijn veranderd. Daarom zijn we ook geëvolueerd naar een schoenzaak voor ‘moeilijke en gevoelige voeten’.”
“70 procent van ons cliënteel is ouder dan 60. We focussen op trendy comfortschoenen. Winkels die puur op mode werken, dat blijft niet duren. Er wordt te veel op internet gekocht. Maar onze koersverandering heeft gewerkt, want we bedienen de hele streek. We hebben zelfs klanten uit Gent. Bij ons kunnen ze dan ook met de auto bijna de winkel binnenrijden.”
Net het eeuwfeest niet gehaald
Vrijdagavond huldigde het stadsbestuur Schoenen D’hondt voor 100 jaar voetenverwennerij. En daarbij dacht iedereen natuurlijk aan Alfred D’hondt, de gewezen zaakvoerder maar ook de geliefde voorzitter van de Koninklijke Harmonie Eeklo, die vorig jaar overleed.
“Ook nadat hij de zaak overliet aan zijn kinderen, zat hij nog alle dagen boven de winkel op de uitkijk om op het einde van de dag te vragen wie er allemaal om schoenen geweest was. Hij keek uit naar die 100ste verjaardag. Hij heeft het helaas net niet gehaald.”
