Drie dagen geleden is ze geboren: mijn petekindje. Ze heet Flora, en is het tweede kindje van mijn broer. Flora, een klein-fijn, lief bloemetje, is een lichtpuntje in dagen waarbij onze ogen nog moeten wennen aan de donkerte van de komende winter.
Een klein nieuw leven, dat aan het begin staat van leren, ontdekken, groeien en bloeien. En ik ben natuurlijk heel fier en trots dat ik haar als meter mee bij de hand mag nemen op haar levensweg. Een gids op je weg kan je pad verlichten, en indien nodig mee de takken over de weg opruimen. Die extra paar handen maken dat je je zekerder voelt, dat je een ruggesteun hebt als het moeilijk is, dat je net iets vlotter hindernissen durft te nemen omdat je niet alleen bent.
Wat zou je carrière en je werkende leven zijn zonder mentors? Je kent ze zelf ook wel, de gidsen die jou op je weg hebben geholpen met het juiste advies op de juiste moment. Een mentor, die toevallig iets zag in de glinstering van je ogen, in je passie, en die belangeloos een stukje van zijn tijd schonk om je raad te geven. Iemand die je aan boord nam van een bedrijf. Iemand die op het juiste moment bepaalde zaken in vraag stelde, zodat je - achteraf gezien - toch de juiste beslissing maakte.
Ik had ook enkele mentors op mijn pad. En ik heb er nog steeds. Ze duwden me stap voor stap in de juiste richting. En nu mag ik met mijn kersvers meterschap Flora door haar leven begeleiden. Wat een eer toch!
En dat is net het mooie van peter- en mentorschap: het verwarmt harten aan beide kanten.
