ingest-picture-3805017-full Foto fvv

Het eerste wat hij deed, was een tapkraan installeren: zo maakte ondernemer doodziek bedrijf in geen tijd weer rendabel

SLEIDINGE - De oudste weverij van het land – Eddy Wally heeft er nog gewerkt – was drie jaar geleden op sterven na dood. Vandaag, ondanks de coronacrisis en in een oorlogseconomie, doet nv Calcutta uit Sleidinge zijn tweede overname op korte tijd. Met dank aan één man: Christof Vermeersch, die in zijn nieuwe bedrijf gelijk een bar liet bouwen. “Met je personeel een pintje drinken: het helpt.”

Veertien jaar was Eddy Wally toen hij bij de nv Calcutta in Sleidinge aan het weefgetouw ging staan. Wally, toen nog Eduard Van De Walle, ging tijdens de pauze op paletten staan om de arbeiders in de fabriek te entertainen. Calcutta was in die tijd een naam als een klok in de textielwereld. Opgericht in 1848 om textielarbeiders op te leiden, in 1853 van start gegaan als “werkhuis voor vervaardigen van wollen en katoenen stoffen”, genoemd naar de stad in India waar de jute werd gekocht om tapijten mee te weven.

Veel glorie straalde Calcutta in de zomer van 2019 niet meer uit. De eigenaars uit Engeland en de Emiraten hadden er een potje van gemaakt. Er werd niet meer geïnvesteerd, klanten haakten af, deurwaarders gingen af en aan, zelfs de brandverzekering was geschrapt. De 41 personeelsleden kregen te horen dat hun bedrijf werd geliquideerd. Maar toen kwam Christof Vermeersch (53) in beeld, een ondernemer die zijn sporen had verdiend bij de Group De Poortere, bekend van tapijten Louis De Poortere. Vermeersch nam alle aandelen over, betaalde de achterstallen, vulde de voorraden aan, zette weefgetouwen bij en liet ook een bar bouwen. “Met een tapkraan, zoals in een echt café. Ideaal om klanten te ontvangen, maar af en toe drinken we daar een pintje met het personeel. Om bij te praten, uit te leggen wat we gaan doen, hen te vragen wat zij ervan vinden.”

 

De fabriek bestaat al sinds 1948. Foto fvv

In acht maanden weer rendabel

Het valt op dat deze bedrijfsleider, die in Komen-Waasten woont op een dik uur rijden van zijn bedrijf boven Gent, altijd in de “wij”-vorm spreekt. Toch is het zijn verdienste dat Calcutta op acht maanden tijd rendabel werd; er was voordien honderdduizend euro cash per maand nodig om het hoofd boven water te houden. En na textielbedrijf Annabel neemt het nu ook Novalin over, een Nederlands bedrijf gespecialiseerd in wandbekleding. Tegelijk is het orderboek goed gevuld, ondanks de coronacrisis en de oorlogseconomie.

LEES OOK. Christof Vermeersch redt Calcutta van gewisse dood

LEES OOK. Oudste weverij van België doet overname in Nederland

Hoe heeft de man dat klaargespeeld? “Ik heb dat niet alleen gedaan, hoor. We zijn klanten gaan opzoeken, hebben ons aanbod aantrekkelijker gemaakt, beter ingespeeld op de noden van de markt. Zo maken wij technisch textiel, onder meer voor pijpleidingen. Die kennis konden we gebruiken voor onze rolgordijnen, technisch het moeilijkste product dat ik in mijn hele carrière in de textiel ben tegengekomen: het moet brandwerend zijn, isolerend, lichtdoorlatend. Dat geldt ook voor geweven muurbekleding voor restaurants en hotels. We maken nu rollen van 1,4 meter. Die zijn sneller bevestigd en je hebt minder naden. Een hotel in Afrika gaat binnenkort een tiental duizend lopende meters bestellen.”

Wasbaar tapijt

Op één product is Vermeersch dubbel fier: het tapijt van de Jack and the Fish collectie, genoemd naar stijlicoon Jackie Kennedy. “De tapijtsector is een wereld van mannen, maar het zijn wel de vrouwen die bepalen welk tapijt er thuis ligt. Wij zijn dames gaan interviewen. Hun ultieme droom: een tapijt dat je in de wasmachine kunt steken. Dus hebben we flinterdun tapijt gemaakt, beresterk, wasbaar én opvouwbaar. Want een tapijt moet je in je eentje kunnen opbergen. De tapijten zijn niet duur (ze beginnen aan 650 euro, red.) en zijn dus voor iedereen beschikbaar. Tegelijk hebben we ook heel exclusieve, veel duurdere tapijten onder de naam Fortune.”

 

Foto fvv

Hoewel de oorlog in Oekraïne hem naar eigen zeggen “koude rillingen” bezorgt, wil Vermeersch nog uitbreiden. Met de steun van Jos Sluys, de schatrijke ondernemer die in april de helft van zijn aandelen overnam. Vermeersch, getrouwd met een oogarts en vader van twee kinderen van achttien en twintig, voelt dat landen als China, India en Turkije niet langer zaligmakend zijn sinds de coronacrisis. “Klanten hebben te veel voor containervervoer moeten betalen, hebben te lang op grondstoffen moeten wachten.” Nu India ter sprake komt: aan de naam Calcutta wil de CEO niet raken, ook al roept het beelden op van Moeder Teresa in sloppenwijken. “Ik vond het ook een beetje raar klinken, tot ik de naam liet vallen in de sector: Calcutta staat wereldwijd nog altijd voor betrouwbaar, technisch textiel.”