Eigenlijk kende hij niets van asperges toen Theo Simons op z’n 24ste zijn eerste ‘witte goud’ stak. Als frezer in een fabriek in Nederland bracht hij het dagelijks brood op de plank. “Over de grens waren ze toen al veel meer met asperges bezig. Een kennis daar zei me dat we hier in Kinrooi de ideale zandgrond ervoor hadden. En zo ben ik begonnen. Met een beetje asperges en eigen varkens”, vertelt Theo Simons (65). Een vreemde combinatie, zeker voor iemand die nog nooit geboerd had? “De varkensteelt ging toen nog goed. En asperges vond ik spannend om te proberen. Het is een complexe teelt: het eerste jaar plant je ze en mag je nog niet oogsten. Het tweede jaar kon ik een beetje steken en het derde jaar deden mijn asperges het al goed.”
Goud
Op 36 are zijn ze begonnen, Theo en toekomstig echtgenote Gertrude Brouns (63). In hun hoogdagen stond hier 2,8 hectare vol. Verkoop gebeurde bij hen aan huis. “In het begin waren de klanten advocaten, dokters, notarissen. Gewone mensen kochten geen asperges. Of hooguit bij de kermis. Maar de Duitsers die hier in de omgeving op vakantie kwamen, waren gek op onze asperges. Ze vertrokken met 10, 20, 30 kilo… Eén man uit Wuppertal heeft zelfs ooit zijn vakantie tot dinsdag verlengd omdat ik dan genoeg asperges had gestoken.”
Soep
Drie soorten teelden ze: AAA’s, de gewone asperges en soepasperges. “De ideale asperge? Zo’n 22 centimeter lang en 25 millimeter dik. Groene asperges? Zijn we nooit aan begonnen, geen vraag naar. De witte, daarvoor kwamen ze van wijd en zijd. Nog voor het seizoen startte, hingen mensen al aan de lijn. Of er al asperges waren. Echt niet?”
Dagelijks kon je bij Theo en Gertrude langslopen. En wat bleek één van de populairste momenten? “Zondag tijdens de middag. En Pasen, Pinksteren en Moederdag.” Dat betekent toch dat moeder de vrouw achteraf extra in de bloemetjes is gezet als ze dan moest werken? “Euh, neen...”, grinnikt Gertrude.
Hittegolf
Of het met het grillige weer van de voorbije jaren niet moeilijker is geworden? “Het mag niet te koud zijn want dan komen ze traag op gang. En een hittegolf in mei hadden we ook liever niet want dan waren ze allemaal tegelijk klaar. Alleen nattigheid is geen probleem, daar kunnen asperges goed tegen.”
Maar na bijna 40 jaar hebben ze in 2022 hun laatste asperges gestoken. “Het was welletjes. Ons huidig veld was op, dus zouden we een nieuw veld moeten aanleggen. De klanten vonden het wel jammer. Een dame uit Houthalen is zelfs beginnen wenen. Vooral tijdens corona was het belangrijk voor mensen dat ze hier buiten eens een babbeltje konden slaan. En de kindjes, die kwamen graag voor de katjes die hier rondlopen. Ik zei dan wel eens lachend dat ze dan maar veel asperges moesten eten, want dan konden ze snel weer komen kijken.”
En hoe vaak stonden er asperges op tafel ten huize Simons-Brouns? “Eén keer per week. Meestal op Vlaamse wijze. Of al eens met pasta en zalm. Nu gaan we ze moeten kopen...”
